زبان برنامه نویسی C

C یک زبان برنامه نویسی کاملی، ضروری زبان، پشتیبانی از برنامه نویسی ساختار یافته، دامنه لغوی متغیر و بازگشت است، در حالی که یک سیستم نوع استاتیک مانع از بسیاری از عملیات های ناخواسته می شود. با طراحی، C ساختارهایی را ارائه می دهد که به طور موثر به دستورالعمل های ماشین معمولی می رسند، و در نتیجه کاربرد پایدار در برنامه هایی که قبلا در زبان اسمبلی، از جمله سیستم عامل ها، و همچنین نرم افزار کاربردی مختلف برای رایانه ها از سوپر کامپیوتر ها به سیستم های جاسازی شده .

C در ابتدا توسط دنیس ریچی از سال 1969 تا 1973 در Bell Labs توسعه داده شد و برای اجرای مجدد سیستم عامل یونیکس مورد استفاده قرار گرفت. از آن زمان به یکی از گسترده ترین زبان های برنامه نویسی تمام وقت تبدیل شده است با کامپایلرهای C از فروشندگان مختلف موجود برای اکثر معماری های رایانه ای و سیستم عامل های موجود. C توسط موسسه استاندارد ملی آمریکا (ANSI) از سال 1989 استاندارد شده است (نگاه کنید به ANSI C) و متعاقبا توسط سازمان بین المللی استاندارد (ISO).

C یک زبان پردازشی ضروری است. این طراحی شده بود که با استفاده از یک کامپایلر نسبتا ساده و کاملی، برای ارائه سطح پایین دسترسی به حافظه، برای ارائه سازه های زبان که نقشه به طور موثر برای دستورالعمل های ماشین، و نیاز به حداقل پشتیبانی زمان اجرا طراحی شده است. با وجود قابلیت های سطح پایین، زبان برای طراحی برنامه های متقابل پلتفرم طراحی شده بود. یک برنامه C سازگار با استانداردهای که با قابلیت حمل قابل نوشتن نوشته شده است می تواند برای طیف وسیعی از سیستم عامل های کامپیوتری و سیستم های عامل با چند تغییر در کد منبع آن کامپایل شود. این زبان در طیف وسیعی از سیستم عاملها، از میکروکنترلر های جاسازی شده به ابر رایانه ها، در دسترس است.